6. Inkorraġġiment minn Ġaċinta u Franġisku

Kemm ġagħlitni nbati din ir-riflessjoni, Alla biss jaf, għaliex Hu biss jista’ jinfed il-fond ta’ qalbna.  Beda jkolli dubji jekk dawn id-dehriet setgħux kienu ġejjin mix-xitan, li kien qed ifittex li b’dawn il-mezzi jġgħalni nitlef ruħi.  Minħabba li bdejt nisma’ li x-xitan dejjem iġib ġlied u taqlib, jien bdejt naħseb li, tassew, minn meta jien bdejt nara dawn il-ħwejjeġ, id-dar tagħna ma baqgħetx l-istess, għaliex il-ferħ u l-paċi kienu għebu.  Kemm niket ħassejt!  Jien għarraft lill-kuġini tiegħi bid-dubji tiegħi.

“Le, mhux ix-xitan!” wieġbet Ġaċinta, “żgur li le!  Jgħidu li x-xitan hu ikrah ħafna u li hu isfel taħt l-art fl-infern.  Iżda dik is-Sinjura hi sabiħa ħafna, u rajniha titla’ lejn is-sema!”

Il-Mulej Tagħna inqeda b’dan biex itaffili xi ftit id-dubji li kelli.  Iżda matul dak ix-xahar, tlift il-ħeġġa kollha biex nagħmel is-sagrifiċċji u l-atti ta’ mortifikazzjoni, u spiċċajt intella’ u nniżel jekk ikunx aħjar li ngħid li kont qed nigdeb, u b’hekk inwaqqaf kollox.

“Tagħmilx hekk!” qalu Ġaċinta u Franġisku.  “Ma tarax li issa se tgħid gidba, u li tgħid il-gideb huwa dnub?”

Waqt li kont qed naħseb hekk, kelli ħolma li iktar żiedet id-dalma tal-ispirtu tiegħi.  Rajt ix-xitan jidħaq li rnexxielu jqarraq bija, filwaqt li pprova jkaxkarni l-isfel lejn l-infern.  Kif sibt ruħi taħt idejh, tant bdejt inwerżaq ngħajjat u nsejjaħ lill-Madonna biex tgħinni, li qajjimt lill-ommi.  Bil-ħasda, hi għajjtitli u staqsietni x’kien ġara.  Ma niftakarx x’għedtilha, iżda niftakar li kont tant ibbist bil-biża’ li ma stajtx norqod iktar dak il-lejl.  Din il-ħolma ħallietli ruħi mgħottija bi sħaba ta’ biża’ u dwejjaq tassew.  L-uniku serħan tiegħi kien li mmur għalija waħdi f’xi post imwarrab, u hemm nibki kemm niflaħ.  Anke l-kumpanija tal-kuġini tiegħi bdejt inħossha ta’ piż, u minħabba f’hekk, bdejt nistaħba minnhom ukoll.  L-imsejkna tfal!  Xi drabi, kienu jfittxuni, jgħajjtu ismi u ma jirċievu l-ebda tweġiba, iżda jien kont inkun hemm il-ħin kollu, moħbija qribhom f’xi rokna fejn qatt ma seta’ jiġihom f’rashom li jfittxu.

Kien qorob it-13 ta’ Lulju, u kont għadni niddubita jekk kellix immur.  Ħsibt f’qalbi:  “Jekk hu x-xitan, għalfejn kelli immur narah?  Jekk jistaqsuni għax ma kontx sejra, ngħidilhom li kont qed nibża’ li seta’ kien ix-xitan li qed jidhrilna, u għalhekk ma kontx se mmur.  Ħalli Ġaċinta u Franġisku jgħamlu li jridu; jien m’iniex se nerġa’ lura iżjed lejn il-Cova da Iria.”  Kont ħadt id-deċiżjoni, u jien kont beħsiebni li nwettaqha.

Minn filgħaxija tat-12 tax-xahar, in-nies kienu diġà bdew jinġemgħu, bl-instennija tal-ġrajjiet tal-jum ta’ wara.  Jien għalhekk sejjaħt lil Ġaċinta u lil Franġisku u għiditlhom bid-deċiżjoni tiegħi.

“Aħna sejrin,” weġbuni huma.  “Is-sinjura qalet li għandna mmorru.”

Ġaċinta offriet li tkellem lis-Sinjura, iżda tant kient inkwetata li jien ma kontx sejra, li bdiet tibki.  Jien staqsejtha għaliex kienet tibki.

“Għax int ma tridx tmur!”

“Le, jien m’iniex se mmur.  Isma!  Jekk is-Sinjura tistaqsi għalija, għidilha li jien m’iniex sejra, għax nibża’ li tista’ tkun ix-xitan.”

Jien imbagħad ħallejthom, biex immur nistaħba, ħalli nevita li jkolli nkellem lin-nies kollha li ġew ifittxuni biex jistaqsuni l-mistoqsijiet.  Ommi ħasbet li jien kont qed nilgħab mat-tfal tar-raħal, filwaqt li jien il-ħin kollu kont mistoħbija wara l-arbuxxeli tal-għollieq fil-proprjetà tal-ġar li tmiss mal-Arneiro, ftit lejn il-lvant tal-bir li diġà kont semmejt kemm il-darba.  Hi għajjtet miegħi, hekk kif wasalt lura d-dar dak il-lejl:

“Fik qaddisa żgħira tal-ġibs mill-aqwa, tassew!  Il-ħin kollu minn x’ħin ma bqajtx tieħu ħsieb in-nagħaġ, ma tagħmel xejn ħlief tilgħab, u fuq kollox tgħamel dan b’tali mod li ħadt ma jista’ jsibek!”

L-għada, meta kien kważi sar il-ħin biex immorru, f’daqqa waħda ħassejt li kelli mmur, imġagħala minn qawwa mhix tas-soltu li bilkemm stajt inrażżan.  Imbagħad tlqat, u għaddejt id-dar taz-ziju biex nara jekk Ġaċinta kenitx għadha hemm.  Sibtha f’kamritha, flimkien ma’ ħuha Franġisku, għarkupptejhom maġenb is-sodda, jibku.

“Mela m’intomx sejrin?” staqsejt jien.

“Mhux mingħajrek!  Aħna ma nissugrawx.  Ejja!”

“Iva, jien sejra,” weġibt jien.

Wiċċhom xegħel bil-ferħ, u morna flimkien.

Kien hemm ġmiegħi ta’ nies jistennewna matul it-triq, u bit-taħbit fl-aħħar irnexxielna naslu hemm.  Dan kien il-jum li fih il-Madonna għoġobha tirrivelalna s-Sigriet.  Wara dak, biex tqajjem il-ħeġġa dgħajfa tiegħi, qaltilna:

“Issagrifikaw irwieħkom għall-midinbin, u għidu ħafna drabi lil Ġesù, speċjalment kull darba tagħmlu xi sagrifiċċju: Ja Ġesù, dan għall-imħabba Tiegħek, għall-konverżjoni tal-midinbin, u bi tpattija għad-dnubiet magħmulin kontra il-Qalb Bla Tebgħa ta’ Marija.”