ID-DEHRIET TA' FATIMA

(Din hi traduzzjoni bil-Malti mit-Tieni Memoir ta’ Swor Luċija, li hi kitbet bil-Portugiż, ippubblikat fil-ktieb “Memorias da Irmã Lúcia” u tradott bl-Ingliż: “Fatima in Lucia’s Own words”.  Dan jinsab ukoll fuq is-sit elettroniku: http://www.pastorinhos.com/en/publications/  Swor Luċija kitbet dan fuq ordni tal-Isqof ta’ Leiria, u għalhekk hi tirrakkonta qisha qed tiktiblu ittra twila.)

II.  ID-DEHRIET

1.  Teħbir misterjuż fl-1915

Luċija r-Ragħajja

Dan (rakkuntat s’issa) hu kif kienet is-sitwazzjoni sakemm kelli seba’ snin.  Wara, ommi ddeċidiet li jien kelli nibda nieħu ħsieb in-nagħaġ.  Missieri ma qabilx, u lanqas ħuti l-bniet.  Huma tant kienu jħobbuni, li riedu li ssir eċċezzjoni miegħi.  Ommi ma riditx iċċedi.  “Hi l-istess bħal oħrajn,” qalet, “Karolina diġà għalqet tnax-il sena.  Jiġifieri, issa hi tista’ tibda taħdem fl-għelieqi, jew, titgħallem biex issir nissieġa jew ħajjata, liema trid”.

Il-ħsieb tan-nagħaġ imbagħad ingħata lili.  L-aħbar li kont se nibda l-ħajja tiegħi ta’ ragħajja xterdet malajr fost ir-ragħajja l-oħra; kważi kollha ġew u offrewli nirgħa magħhom.  Jien lil kollha għidtilhom “Iva”, u ftehimt ma’ kull waħda minnhom biex niltaqgħu fuq l-għoljiet tas-Serra.  L-għada, is-Serra kienet massa sħiħa ta’ nagħaġ mar-ragħajja tagħhom, qisha miksija minn sħaba.  Iżda jien ħassejtni skomda qalb dik it-tgeġwiġija.  Għalhekk, għażilt tlieta minn fost ir-ragħajja biex ikunu sħabi, u mingħajr ma għedt xejn lil ħadd ftehmna li nirgħu n-nagħaġ tagħna fuq l-għoljiet tan-naħa l-oħra.  It-tlieta li għażilt kienu: Teresa Matias, oħtha Maria Rosa u Maria Justino.  L-għada, tlaqna lejn l-għolja magħrufa bħala Cabeço.  Tlgħajna l-għolja tat-tramuntana.  Valinhos, post li l-Eċċellenza Tiegħek diġà taf bih, qiegħed fin-nofsinhar tal-istess għolja.  Fil-lvant taż-żurżieqa hemm l-għar li diġa semmejt fir-rakkont tiegħi dwar Ġaċinta.  Aħna tlajna bin-nagħaġ tagħna kważi sal-quċċata tal-għolja.  L-isfel minna kien hemm medda kbira ta’ siġar – żebbuġ, ballut, arżnu, ġandar, u l-bqija, li kienu jibqgħu sejrin l-isfel lejn il-wied.

Id-dehriet tal-Anġlu

Għal ħabta ta’ nofsinhar, kilna.  Wara dan, stedint lil sħabi jitolbu miegħi r-Rużarju, u huma qablu miegħi bil-qalb.  Bilkemm ilħaqna bdejna meta, hemm quddiem għajnejna, rajna figura fl-ajru ’l fuq mis-siġar, dehret qisha statwa tal-borra, li kienet kważi trasparenti fir-raġġi tax-xemx.

“Dan x’inhu?” sħabi staqsew, kemxejn imbeżżgħa.

“Ma nafx!”

Aħna komplejna nitolbu, b’għajnejna ffissati fuq il-figura ta’ quddiemna, u meta spiċċajna t-talb tagħna, l-figura sparixxiet.  Bħal ma nagħmel is-soltu, jien iddeċidejt li ma ngħid xejn; iżda sħabi, malli waslu d-dar, qalu lill-familji tagħhom b’dak li ġara.  L-aħbar malajr xterdet, u darba meta wasalt id-dar, ommi staqsietni:

“Ħares ’l hawn!  Qed jgħidu li hemm fuq rajtu ma nafx x’hiex.  X’rajtu?”

“Ma nafx,” u billi ma stajtx infisser lili nnifsi, komplejt:

“Dehret qisha persuna imgeżwra ġo liżar!”  Minħabba li ridt ngħid li ma stajtx nagħraf il-fattizzi tagħha, żidt ngħid:

“Ma stajtx tagħraf jekk kellhiex għajnejn jew idejn.”

Ommi temmet l-argument kollu b’mossa ta’ stmellija: “ħmerijiet tat-tfal!”